Jesion jest drzewem występującym jedynie w klimacie umiarkowanym półkuli północnej. Jest dalekim krewnym drzewa oliwnego. Wśród wielu gatunków należących do tej rodziny, w Europie najbardziej rozpowszechniony jest jesion wyniosły (Fraxinus excelsior L.) .
Jest wysokim drzewem, osiąga bowiem nawet 40 metrów. Pień jest prosty, bez wielkiej ilości rozgałęzień. Jesion można łatwo rozpoznać po liściach, a zimą po charakterystycznych czarnych pąkach.
Drewno jesionu cenione jest głównie przez stolarzy. Nadaje się również do prac snycerskich.
Charakteryzuje się jasnożółtą barwą. U młodych drzew biel nie różni się specjalnie kolorem od twardzieli, u starszych twardziel jest bardziej brązowa. Pory naczyń są wyraźnie widoczne i licznie rozłożone wzdłuż słojów rocznych. Dzięki temu jesion można dośc łatwo odróżnić od innych gatunków.
Drewno ma nieco inne właściwości w zależności od szerokości słojów. To o gęstym usłojeniu jest bardziej miękkie i ma zastosowanie w stolarstwie. Tymczasem to o rzadszym usłojeniu cechuje się większą trwałością, nie jest jednak dobrym materiałem do zastosowania w celach budowlanych.
Drewno jesionowe jest twarde, ale giętkie. Łatwo poddaje się obróbce i ma małą skłonność do paczenia. Źle się się barwi, ale dobrze daje polerować i politurować.
Dzięki swojej giętkości i elastyczności wykorzystywany jest do wyrobu sprzętu sportowego. Często też przerabia się je na okleiny lub wytwarza się z niego uchwyty do narzędzi. Popularne są też parkiety lub schody z jesionu. Nadaje się na drewno opałowe.
W medycynie naturalnej wykorzystywano napar z liści jako środek przeczyszczający i poprawiający przemianę materii,
We Francji i w Belgii sfermentowane liście jesionu używa się do produkcji napoju alkoholowego o nazwie frênette.